سلام خلاصه میگم تو زندگی سختی زیادی کشیدم از بدو تولد
بعد من یه هدفی داشتم که براش خیلی تلاش کردم فیزیکی که عاشقشم و براش شوق اشتیاق دارم و خیلی توش عالی بودم و موفق بودم حتی تو تیم لیگ یکی هم عضو بودم با اینکه سنم امید بود ولی بزرگسالان بودم یادمه قبل اینکه به این تیم برسم گوشیمو فروختم روزی ۵ الی ۶ ساعت تمرین میکردم و ۸ ساعت کار میکردم خرج خونه اجاره رو بدم چون پدرم فوت کرده بود به هر حال گذشت.
من تو اوج آمادگی بودم از لحاظ فیزیکی تکنیکی. بعد یه مشکلی پیش اومد من مصدوم شدم و بعد ۲ ماه مصدومیت فیزتوراپی اینا رفتیم خوب نشد وبعد عمل کردم و ۵ ماه خونه نشین شدم کامل من بهبودیم کامل نشد و فیزتوراپی دارو باز توانی یواش یواش بعد یک سال و نیم در حال بهبودی کامل هستم.
برم به سوال اصلیم من تو حوالی ۲۰ سالگی مصدوم شدم ابن مشکل برام پیش اومد ۱۹ سالم بود اواخر۱۹ سالگی یک سال و نیم از هدفم دور شدم از خواسته قبلیم که خیلی عالی بودم توش به هرحال سوال من اینه یک سال و نیم دور شدم الان تقریبا ۲۱ سال و نیم سالمه میخوام بازم شروع کنم البته به خوبی گروه شما یاد گرفتم که همه چیز ذهنیه و انسان میتونه به هرچی برسه.
اما این باور میاد سراغم که دیر شد گذشت سنت رفت بالا
بنظرت برای دنبال کردن هدفی که واسش عشق داری و هر هدفی دیر نیست که؟
اینم بگم این مصدومیتی که پیش اومد خیلی فشار روم بود حتی کار به جایی رسید ۴ روز در بیمارستان روانی بستری شدم خیلی فشار روم بود چون تو اوج آمادگی و بهترین این حادثه بهم پیش اومد.
در کل سوال من اینه آیا برای من که خواسته قلبی و روحی دارم و واسش اشتیاق دارم و سال ها تلاش کردم و عالی بودم و پیشرفت کردم اما اون حادثه باعث شد دور شم و عقب بیفتم یک سال و نیم الان بنظرتون برای شروع دوباره برای رسیدن و خلق هدف قلبی و روحی دیر نشده؟
نمیدونم به این سسشرا اعتقاد داری یا نه ولی به نظرم جهان داره جوابت رو با دستای من میده
اصلا نخوندم چی نوشتی !!!
یه تاپیک دیگه داشتم می خوندم گفتم قسمت نوشته های تازه رو بخونم ببینم تاپیک جدید خوب چی باز شده . تا عنوان رو دیدم که دیگه از من گذشت و پیر شدم گفتم بیام ببینم چه خبره چون 4 ساله که همین مشکل مشکل اصلی زندگیمه و نابودم کرده .
متنت طولانی بود نخوندم ! ولی همین جوری که میومدم پایین کامنتا رو بخونم یهو چشمم افتاد وسط متنت که نوشته بودی 21 سال و نیمته . دیگه گفتم حتما قسمت بوده بیام و این سسشرا رو بنویسم
من 4 سال پیش بود که 21 سال و نیمم بود و اتفاقی با یه مباحثی آشنا شدم که فهمیدم دنیا چقدر بی معنی و سسشره و چه بلاهایی تا حالا سرم اومده و خودم خبر نداشتم . خلاصه که به فنای سگ رفتم و از اون موقه داغونم . ولی الان ناراحتی بیشترم به خاطر اینه که همین 4 سال آخر رو دیگه خودم با دستای خودم به عظمی دادم !
من نمیدونم مشکلت چیه ولی این رو مطمئن باش دنیا به چپشم نیست که مشکل داری یا نداری و اگه فکر می کنی با ناراحت بودن و قهر کردن با دنیا ، دنیا میاد ….. هات رو میلیسه و ازت عذرخواهی می کنه و از دلت در میاره و برات جبران می کنه باید بگم هم من ریدم برات هم دنیا ریده برات !
یه ذره بچه ای هنوز سس مغز این ادا ها چیه پاشو زندگی کن قوی و محکم ، بعدا 4 سال دیگه مثل من به غلط کردم نیوفتی . 4 سال دیگه واقعا برای یه سری چیزا دیر شده ولی الان با این که متنتو نخوندم ولی به نظرم برای یه بچه ی 21 ساله اصلا امکان نداره هیچ چیز دیر شده باشه !
من که 4 سال بزرگ ترم ازت جدی جدی میخوام ورزش رو شروع کنم فقط هم میرم واسه قهرمانی المپیک ! 🙂
تو که دیگه بعید می دونم هدفت از این دور تر باشه .
از روش ای اف تی کمک بگیر تا این احساساتت ازت دور شن
اینم یه نوع باوری هست که میگی دیگه دیر شده و روی این باورمحدود کننده ومخرب حتما باید کار کنی ریشه یابی کنی احساساتی رو که برات موقع مصدومیت بوجود آمده باید کاربشه توی کانال تلگرام rahaiyzahn@میتونه کمکت کنه روش ای آف تی وبعدازاون که کاملا اوکی شدی دوباره شروع کن هدف‌گذاری ومکتوب کن تا هدایت بشی امرسون میگه شما کاری رو شروع کنید توانایی انجام دادن اون کار به دنبالش می اید
عنایتی از ۲۵ سالگی فوتبال رو شروع کرد
سلام من خودم نخواستم جوابتون بدم بنظر من از استاد حیدری حتما ی صحبتی بکنید یعنی خیلی خوبه تو این زمینه پیج اینستاشو میدم karbazehn
بنظرم حرفاش میتونه خیلی کمکت کنه
سلام دوست عزیز
من عاشق رشته روانشناسی بودم ولی به اصرار خانواده ام رشته ریاضی خوندم و علیرغم استعداد و هوش زیادم به زور تو یه رشته مهندسی لیسانس گرفتم
از بیست و دو سالگیم هر وقت خواستم روانشناسی رو شروع کنم به خودم گفتم دیگه دیر شده
تا اینکه چند روز پیش پیج اینستاگرام دوست دوران دانشگاهمو دیدم که دکترای ادبیات گرفته و عضو هیات علمی دانشگاهه
بهش پیام دادم و گفتم مگه تو مهندسی کامپیوتر نخونده بودی ؟
گفت ده سال قبل فهمیدم من واسه مهندسی ساخته نشدم
اونموقع بود که آه از نهادم بلند شد ، چون اون تو سن سی سالگی شروع کرده بود و حالا به هدفش رسیده بود ولی من بیست سال این دست و اون دست کردم و جرات شروع مجدد رو پیدا نکردم
تو هم اگه بخوای همینجوری فکر کنی ده سال دیگه می فهمی که چه ظلمی در حق خودت کردی
منم عاشق روانشناسی بودم به اصرار خانوادم رفتم ریاضی. تو ۲۷ سالگی تصمیم گرفتم ارشدمو روانشناسی بخونم، کنکور قبول شدم و الان ۲۸ سالمه و دارم ارشدو تموم میکنم که برم واسه دکترا. به هر حال که سن میگذره. الان ۲۱ سال و نیمه هستی، اگه تلاشتو بکنی ۲ سال دیگه میشی یه ورزشکار ۲۳ سال و نیمه. اگه تلاشتو نکنی میشی یه ۲۳ سال و نیمه داغون و افسرده از اینکه چرا ۲ سال پیش شروع نکرد و الان دیگه دیر شده (البته که اون موقع هم بازم دیر نیستا)
خواهر من خودش 21 سالشه و دبیر زبان انگلیسیه البته ترم های پایین نوجوانان درس میده
و یروز اومد گفت امروز ی شاگرد 65 ساله ثبت نام کرد و اومد سر کلاس نشست خیلی خوب یاد میگیره 🙂🤏🏻
همین دیگه بنظرم نیاز ب توضیح اضافه نیست
بهترین زمان زمانی هست که الان هستی اگه یه سال بگذره میگی کاش همون موقع شروع کرده بودم پس هرگز برا شروع دیر نیست
حالت خوبه؟!پسردایی من تازه ۲۰سالگی فوتبالو جدی شروع کرد الان داره میره لیگ برتر اونوق تو ۲۱ سالگی غصته؟!?برا این باورا و حسات بنظرم ای اف تی کار کن
باسلام
به نظرم اتفاق های ناگواری که برات افتاده بخاطر داشتن باورهای نادرست بوده و اونارو بزرگ کردی حالا توی زندگیت به وضوح می بینی
هیچ وقت توی هیچ مدرسه یی درمورد باور حرفی نزدند فقط یک جمعی بودن که باهم در حال رقابت بودن با این تفکرات بزرگ شدیم
همیشه برای تغییر ، سن و مکان و زمان اصلا مهم نیست بلکه اون تغییر اساسی مهمه
سلام شاید مشکل همین بود که فکر میکردی باید دور تند بری جلو و بدون ترمز بری سمت چیزی که میخوای معمولا تو این جور مواقع ترمز تو خود زندگی برات می‌کشه گاهی باید وایستی خوب نگاه کنی ببینی چه چیزای داری نادیده میگیری فقط برای که مثلاً موفق باشی مطمئنا هر سربالایی به سقوط به همراه داره اما به معنای سقط شدن نیس.
سال 1382 من 15 سالم بود و توی منطقه کمیل نواب مغازه داشتم اگه تهران رو بشناسی جیهون مالک اشتر اون زمان حقوق یه کارگره ساده روزانه 800تا تک تومنی بود یادمه 6 ماه مغازه دستم بود خوش بودمو کاسبی میکردم روزی 80هزار تومن دخل مغازم بود دقیقا حقوق حدودا سه ماهه یه کارگر ساده دخل یه روزه من بود بعد 6 ماه نمیدونم چی شد کم اوردم مغازه جمع شد الان حدود 20 سال میگذره توی این 20 سال فکر این بودم خدایا من هیچ ولخرجی نمیکردم چی شد یهویی کم اورده بودم و این یه هفته گذشته خیلی زیاد بهش فکر کردم که واقعا من که رفیق نداشتم فقط مغازه خونه مسیرم بود حتی دوست دخترم نداشتم چی شد که کم اوردم
تو هفته گذشته یه کلیپ دیدم ینی دوتا دیدم یکی از اقای بصیری و یکی اقای عرشیانفر و جفتشون گفتن وقتی خدا یه نعمتیو بهت میده و تو هیچ شکر گذاری نمیکنه به ملائکه میگه درهای رحمت من رو بروی این بنده ببندید
یهویی توی مغزم یه جرقه خورد!!!
اون زمان روزه میگرفتی؟
اون زمان نماز میخوندی؟
اون زمان وقتی دخل مغازت بالا بود اخر کاسبی خدارو شکر میکردی؟
اون زمان انفاق میکردی کمک میکردی به کسی؟؟؟
متاسفانه جواب همه اینها نه بود و اینجا بود که فهمیدم چی شد که من یهویی در عرض شاید 3 هفته کم اوردم اره دوست من اینه حضور خدا توی قلبهای ما کم شده و این مشکلات پیش میاد ان شاالله که همه بتونیم اون بنده ای باشیم که خواست خداست روزگارتون خوش.
ببین دوست عزیز باور و اینا رو ولش کن یکم علمی میخوام باهات حرف بزنم .یک مهارت حالا هر نوع مهارتی که میخواد باشه در اثر شکل گیری یه سری رشته کانال های عصبی تو مغز و سیستم نخائی بدن بوجود میاد حتی چیزی مثل ورزش رقابتی مثلا فوتبال 80% برمیگرده به مدل ذهنی ای که داری و 20% به آمادگی بدنی و فهم این مسئله هم ساده اس به عنوان مثال تو بازکنایی یه تیم حرفه ای اروپایی رو در نظر بگیر اونا درمورد تمرین و تغذیه و … بسیار شبیه همدیگه ان ولی بازیهاشون تفاوت زیادی داره. خلاصه حرفم اینکه اگه تا 1 سال و نیم پیش توی رشته ات عالی بودی این یعنی اینکه غیر از آمادگی بدنی ،رشته های عصبی درست و قدرتمندی شکل دادی بودی و این رشته ها تحلیل رفتنشون به نسبت ماهیچه ها بسیار بسیار کنده مثلا اگه کسی 20 سال هم دچرخه سواری نکنه، بازممیتونه دچرخه سواری کنه ولی نه به راحتی 20 سال پیش ولی با 1 ماه تمرین دوباره مثل 20 سال قبل میتونه دوچرخه سواری کنه پس بدون که 1 سال و نیم تقریبا تاثیر خاصی رو رشته های عصبی ات که قسمت اصلی و مهم ماجراس نداره و فقط میمونه آمادگی بدنی که اونم میگیی داره کاملا خوب میشه و کافیه فقط یکی دو ماه تمرین حرفه ایت رو مثل قبل شروع کنی و مثل روز اولت بشی تازه باید این نکته رو هم بدونی که این یک سال و نیم دوری میتونه کمک کننده هم باشه چون یکی از تکنیک های حرفه ای شدن در یک مهارتی اینکه بعد از مدت زیادی تمرین یه مدتی نسبتا طولانی رهاش کنی تا اون مسیر عصبی به عمق ناخودآگاه بیشتری بره و الان که دوباره بازیابیش بکنی حتی از قبل هم مسلط تر و ناخودآگاه تر میشی تو مهارتت و در ضمن حدودا تا 23 سالگی آدم به اوج توان بدنیش میرسه پس تو هنوز به بهترین وضعیت خودت هم نرسیدی … امیدوارم کمکت کرده باشم
سلام امیدوارم حالت روز به روز بهتر بشه دوست عزیز . هیچوقت واسه دنبال کردن آرزوهات دیر نیست . من خودم توی ۱۵سالگی به دلایلی ترک تحصیل کردم و یه مدت کامل افسردگی گرفته بودم و کم کم توی ۱۸ سالگی شروع کردم از سال دوم دبیرستان رو توی خونه ب صورت غیرحضوری خوندم و توی ۲۱ سالگی رفتم دانشگاه دولتی کرج با رتبه عالی و رشته ای که دوست داشتم .شاید خیلی از همکلاسی هام ازم چندسال کوچیکتر بودن ولی افرادی مشابه من هم بودن که ب دلایلی دیر ادامه تحصیل داده بودن. حالا نمیخوام بگم مثلا خیلی کار شاخی کردم ولی اون موقع درس خوندن و دانشگاه رفتن تنها راه نجات من از اون افسردگی و حال بد بود تنها راهی بود که ب خودم امیدوارشم به زندگیم امیدوارشم و بتونم ادامه بدم .یک سال بعدش هم وارد یه کاری شدم خداروشکر وضع مالیمم اوکی شد . کم کم خدا راه ها رو به روت باز میکنه کافیه جاده اول رو وارد شی که بتونی به مسیر های زیبایی توی زندگیت برسی . اینو بدون اگه الان با این فکرای بیهوده که شیطان داره سمتت میفرسته از هدفت و آرزوت بگذری هیچ وقت نمیتونی عزت نفس از دست رفتت رو به دست بیاری . هیچوقت واسه رسیدن به خواسته هامون دیر نیست . من الان که ۲۵ سالمه اون موقع که واسه کنکور میخوندم خداشاهده دوستام فامیلام مسخرم میکردن میگفتن مهسا تو هیچی نمیشی واسه چی داری میخونی اخه ؟ ولی من با اینکه سر همین فشاری که بخودم اوردم گردنمم آسیب دید و حتی اون موقع مشکوک به دیسک گردن بودم و به شدت گردنم درد میکرد و حتی نمیتونستم دیگه یه لیوان بگیرم توو دستم ولی ادامه دادم و کم نیاورم الان از اون موقع خیلی بهترم . دنبال چیزی که دوستش داری برو حتی اگه به جایی نرسی ته دلت دیگه حسرتش نمیمونه که چرا نرفتم دنبال آرزوهام . امیدوارم یه روزی بیای بگی چقد موفق شدی ..
وقتی دیر شده که دور از جونت توی قبر باشی و روت خاک بریزن اون روز واسه همه کارامون دیر شده پس تا زنده ای بهترین ورژن خودتو زندگی کن ..
سلام، طولانی شده ولی لطفا بخونش، ببین داداش منم از 8 سالگی خواستم برم سراغ فوتبال ولی خب چون تو 4 سالگی تصادف کردم پدر مادرم گفتن زانوت مشکل داره و….، پزشکم همین هفته پیش رفتیم گفت زانوهات سالم سالمه، خلاصه الان ک 17 سالمه و 9 سال از فوتبال عقب موندم و فوتبالم ضعیفه دارم میرم سراغش چون برای فوتبال هیچوقت دیر نیست! من هیچ هنری ندارم و میگم دیر نیست و میرم. سراغش و مطمئنم موفق میشم، تو ماشالله با این رزومه‌ای ک الان دادی راحت میگم دو سه سال دیگه تو تیمای لیگ برتری توپ میزنی، این طرز فکر کوفتی رو دور کن از خودت و باورتو عوض کن و به قول اساتید متافیزیک روزی یه تسبیح کامل بگو من میتونم من میتونم،باورهای تو زندگیتو میسازن پس باورتو عوض کن، تو اینستا پیج safarian.fit رو سرچ کن بگو مشاوره میخای ازش کمک بگیر، مطمئنم که دیر نیست برات، انشاءالله کنار هم توپ میزنیم ?⚽
و در ادامه صحبتم باید بگم بهت که به این فک کن چند سال دیگه باید باید باید حسرتشو بخوری، و من درکت میکنم و مطمئنم ک تحمل حسرت خوردن رو نداری، فی امان‌الله
A.S, [02.09.21 00:17]
خیلی دوس دارم برات مفصل بنویسم ولی دیگه خسته شدم…واقعا خسته شدم از بس خوندم و ناراحت شدم و نوشتم….این ادمین هم اذیت میکنه این روزا دلم گرفته ازش،خیلی ناراحتم ازش.دوسش داشتم زمانی. دیگه دلم باهاش نیست. بگذریم ازین موضوع.
هیچوقت برای هیچ چیزی دیر نیست، طرف تو 55 سالگی تازه رفته کونگفو کار کرده! تازه یادش افتاده من بچه میخوام زن میخوام! کجای کاری دیوونه!؟ ولی اینو بگم بدون که تو همه تخم مرغای ارزشی تو گذاشتی تو یه سبد! انگار میخوای تموم عقده ها و کمبودا…یا حتی خودتو اثبات کنی حتی برای عزیزی که از دست دادی….منم تازه از دستش دادم و دلم خونه خونه.
ولی اینو بدون که پسر گلم، تو داری زندگی دیگرانو میری جلو….یاهم که ارزشمند بودن خودتو در گرو ترکوندن اون موضوع میبینی!
بهترین کار اینه اولا با اینکه طلسمهای روانی چیه و چیکار میکنن و چطوری رفعشون کنیم! شروع کنی که برای شروع سوده هروی خوبه.دوره عزت نفسش. دوم اینکه بعضا این عقده ها و طلسم ها اونقدررر عمیقن که تو اصلا یادت نمیادو نمیتونی پیداشون کنی!!! اینجا باید خودتو باز ارتقا بدی! و بری سراغ ای اف تی و با تکنیک ای اف تی تو دو هفته عمیق ترین طلسم ها که اصصلا یادتم نمیاد میزنه بیرون! و بهت نشون میده قشنگ و روش نور بنداز تا از بین بره و با ای اف تی خاطرات بد رو پاک کن و خاطرات جدید رو بساز…خاطرات نه…باورهای جدید بساز….و قدیمی ها رو خنثی کن.
و یه جمله اخرمو خوب به خاطرت بسپارو هزاران بار با خودت تکرارش کن که….
مسئول تموووووووم اتفاقات زندگیم منم! چه اگاهانه چه نا اگاهانه دعوتشون کردم ولییییی…..مقصر من نیستم. حالا اگه کاری برای خودم نکنم، هم مقصرم هم مسئول…..فدای تو. ابوالفضل
سلام به ادمین عزیز و همه دوستان .
چقدر خوشحالم چقدر حس خوب گرفتم وقتی متنهارو خوندم
چقدر همه باعشق و دلسوزانه به این دوستمون انرژی مثبت دادن حتی تلنگر زدن که بابااااا بلند شو دیر نیس .
مرسیییییی از همتون
مرسی که هستین
ادمین خدانگهدارت باش
بهت پیشنهاد نیکنم کتاب عادت های اتمی رو بخونی نویسده اول کتاب رو با داستان خودش شروع میکنه که با مشکلی مشابه شما درگیر میشه تو حرفه ورزشی خودش و در ادامه رمز موفقییتش رو میگه و اینکه برای شروع هیچموقع دیر نیست
تو ۲۰ سالته من ۲۹ سالمه دارم میرم ۳۰ …باید بهت بگم تو کل دنیا ثابت شده دهه ی ۲۰ سالگی کسب تجربس و دوران سی سالگی آغاز زندگی اصلی و عقلانیه ….دوم اینکه بهت توصیه میکنم ایموشن کد رو کار کنی عالیه …هیچ وقت دیر نیست یادت باشه کسی که ایالت کنتاکی امریکارو ساخت ۵۵ سالگی شروع کرد